Over mijn werk

Het materiaal is mijn uitgangspunt. In ongewoon en eigentijds materiaal vind ik mijn beelden. Door de eigenschappen die het bezit roept het iets bij me op; de vorm, de huid, de geur of een doorleefd karakter. Ik hou van de textuur, het voelen, het aanraken van het materiaal. 

Vanuit die zeggingskracht van het materiaal en/of in combinatie met een voorwerp ontstaat er, soms met een kleine ingreep, een beeld. 

De beelden refereren aan de natuur, aan oerkracht, aan grond en aarde, aan de boerderij. 

In 2009 is de opbrengst van vijf jaar kunstacademie een serie donkere organische beelden; bollen, slangen en zakken van glad zwart rubber, van bont en veren, paardenhaar, van hooi, klei en stro. Herinneringen van ver komen dichterbij: koeien op stal en koeien in de wei, koeien melken en koeienuiers, kippen in het stro, geplukte kippen, kip zonder kop, een gladgeschoren varkenshuid, het geslachte varken hangend aan een ladder. Het duurt even voordat ik ontdek dat de zwarte organische beelden en de materialen waarvan ze zijn gemaakt, alles te maken hebben met de boerderij uit mijn jeugd. 

De inspiratie voor de serie ‘bollen botten burlen’ zijn de talloze vakanties naar Noorwegen en IJsland.

De ongerepte mythische landschappen zijn adembenemend. De nationale parken, de desolate hooggebergten, haar rauwe schoonheid en natuurlijk de vertrouwde verschijning van het noorden: het rendier, familie van de hertenfamilie. Het burlen van elanden en herten, en ook het woord ‘burlen’, voelt organisch, bol en rond. In de beelden omarmt het gewei de bolle organische vorm en samen vertellen zij een mysterieus Noors verhaal. 

Na de academie en tijdens de Upgraders-in-Art jaren komt er meer kleur in mijn beelden. In plaats van zwaar zwart rubber gebruik ik vaker lichte kleurige materialen en voorwerpen. Ook nu is het materiaal of het voorwerp mijn uitgangspunt en ontstaan mijn beelden soms uit de herinnering, zoals het beeld ‘ik herinner alleen paars’. 

Annelies van Sterkenburg woont en werkt in Culemborg.